4e Kerstdag

Mijn cliënte vertelde me dat ze enig kind was van gescheiden ouders, die elk weer hertrouwd waren met een partner die elk ook weer een huwelijk achter de rug hadden. Bovendien had ze nu zelf een partner en de twee Kerstdagen naderde. Eerlijk was eerlijk. Haar ouders en hun nieuwe partners waren net als hun kinderen en de nieuwe schoonfamilie allemaal alleraardigste mensen en zo ook mijn cliënte. Ze komen niet meer op elkaars verjaardagen maar verketteren doen ze elkaar zeker niet. Mijn cliënte is degene die goede relaties met allen onderhield. Ze kwam overal graag maar kon er niet om heen dat er nu eenmaal geen vier Kerstdagen zijn. Bovendien was ze overal bij familie maar altijd weer in een andere samenstelling. Ondanks de goede relaties voelde ze zich daardoor overal een beetje eenzaam. Iedereen leek het weer voor elkaar te hebben, overal was het, zeker met al die lichtjes, weer super gezellig. Iedereen wilde haar erbij hebben, want zij hoorde er volgens hun echt bij, maar haar gezinnetje bestond niet meer als een geheel. Ze kon overal terecht, maar nergens was het echt “haar thuis”. Afgezien dat ze vier Kerstdagen nodig had om overal “het familiefeest” te vieren, ze overal toch ook een beetje alleen was, wilde ze niemand tekort doen. In de sessie stonden we stil bij deze mooie kerstwens maar onmogelijke opgave met slechts twee Kerstdagen. Grenzen stellen zou toch moeten om te voorkomen dat de Kerst meer een soort marathon zou worden dan een intiem familiegebeuren. Het idee om zelf een groot kerstfeest te organiseren sneuvelde omdat de deelfamilies elkaars bestaan goed verdroegen maar niet samen feest konden vieren. Bleef over te bedenken wat ze zelf echt wilde. Wat zou je doen als niemand teleurgesteld zou kunnen raken? Ze nam het besluit op deze basis maar moest daardoor toch echt mensen teleurstellen. Helaas kun je niet altijd geven wat je de anderen allemaal wel gunt.